เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2535 ตามข้อมูลที่รวบรวมโดยสมาคมทหารผ่านศึกทหารโครเอเชียกักตัวพลเรือนชาวเซิร์บ 1,294 คนจากเทศมณฑลออดชากในภูมิภาคโปซาวีนา ในจำนวนนี้มีโลล่าและลูกเล็กๆ สามคนของเธอด้วย เมื่ออายุ 29 ปี เธอกลายเป็นผู้ดูแลลูกน้อยวัย 9 เดือน ลูกสาววัย 4 ขวบ และลูกชายวัย 6 ขวบเพียงผู้เดียว สามีของเธอซึ่งเกณฑ์ทหารโดยกองทัพเซิร์บถูกสังหารในช่วงสองสามวันแรกของสงคราม ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ ชีวิตของ Lola กลายเป็นฝันร้าย
ที่ดินที่ผู้หญิงและเด็กถูกคุมขังถูกล้อมรั้วลวดหนาม กลายเป็นค่ายกักกัน
ชั่วคราว ทหารติดอาวุธคนหนึ่งฉีกลูกสาวของ Lola ออกจากอกและโยนเธอลงบนพื้นเพื่อค้นหาอาวุธ โลล่ากรีดร้อง ทหารฉีกเสื้อผ้าของทารกออก และถามโลล่าว่าเธอซ่อนอาวุธไว้ในนั้นหรือไม่
โลล่าและลูก ๆ ของเธอถูกส่งไปพร้อมกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ไปยังบ้านร้างรอบ ๆ ที่พวกเขาถูกกักขัง ทหารจะมาตามที่พวกเขาต้องการไปยังบ้านเหล่านี้ โดยเลือกจากบรรดาผู้หญิงและพาพวกเขาไปที่บ้านของพวกเขา ที่นั่น 2 เดือนต่อมา ผู้หญิงเหล่านี้ถูกรุมโทรม พวกเขากล่าวว่าผู้กระทำความผิดเป็นสมาชิกของหน่วยทหารพิเศษ Fiery Steeds ซึ่งคัดเลือกมาจากกองพันที่ 102 ของสภาป้องกันประเทศโครเอเชีย
ในช่วงสองเดือนของการควบคุมตัว ผู้หญิงประมาณ 60 คนถูกข่มขืน ผู้ถูกควบคุมตัว 42 คนถูกสังหาร ส่วนที่เหลือถูกทรมาน อดอาหาร และถูกทารุณกรรม ในปี 2012 การสืบสวนโดยคณะตุลาการของRepublika Srpskaเกี่ยวกับอาชญากรรมที่กระทำต่อพลเรือนชาวเซิร์บจาก Posavina ได้เริ่มขึ้นในที่สุด โลลา น้องสาวของเธอ และเหยื่อคนอื่นๆ ให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่สืบสวน โลลาให้การว่าเธอถูกข่มขืนโดยชายชื่อ Ilija Jurić และทหารอีก 7 คน ซึ่งเป็นสมาชิกของ Fiery Steeds ขณะที่ถูกควบคุมตัวในค่าย ก่อนสงคราม Lola สามีของเธอและ Jurić อาศัยอยู่ในละแวกเดียวกันและจะผ่านบ้านของกันและกันเป็นประจำ (ในบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา เพื่อนบ้านมีความสำคัญเกือบเท่ากับครอบครัวขยาย)
ในปี 2558 ศาลประจำรัฐได้ยื่นคำฟ้องต่อ Jurić และคนอื่นๆ การดำเนินคดีทางกฎหมายใช้เวลาสองปี โดย Lola ได้เดินทางหลายครั้งไปยังเมืองหลวงของบอสเนีย ซาราเจโว เพื่อให้การเป็นพยานต่อต้านผู้ถูกกล่าวหา โลล่าให้การว่าผู้ถูกข่มขืนทั้งหมดสวมชุดลายพรางที่มีสัญลักษณ์กองทัพโครเอเชียและถือปืนไรเฟิล พวกเขาใช้ชื่อเล่นและสวมไหมพรม
ในกรณีของ Lola หลังจากต่อสู้เพื่อความยุติธรรมมาอย่างยาวนาน
Jurić ผู้ข่มขืนในช่วงสงครามเพียง 1 ใน 8 คนเท่านั้นที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดต่อหน้าศาลบอสเนีย ในปี 2560 เขาถูกตัดสินจำคุกหกปี คนอื่นพ้นผิดแล้ว มักจะเกิดขึ้นกับกรณีการล่วงละเมิดทางเพศในช่วงสงคราม ผู้พิพากษาพอใจกับหลักฐานที่แสดงว่ามีการข่มขืน แต่ตัวตนของผู้กระทำความผิดไม่สามารถพิสูจน์ได้โดยปราศจากข้อสงสัยที่สมเหตุสมผล
ฉันจำได้ว่าพูดกับตัวเองซ้ำๆ ว่า “ความยุติธรรม? นี่คือความยุติธรรม?” ฉันโกรธมาก ฉันหยิบปากกาและกระดาษมาจดบันทึก หัวข้อย่อย วิถีชีวิตของเธอในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา
สู่อากาศเบาบาง
ฉันมาจากประเทศที่เสียหายจากสงคราม สงครามบอสเนียในปี พ.ศ. 2535-38 เป็นการต่อสู้ระหว่างอดีตมิตรและเพื่อนบ้าน และทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 100,000 คน ผู้คน ประมาณ2.5 ล้านคนต้องพลัดถิ่นผู้หญิง 20,000 คนถูกข่มขืนและบ้านเรือน 800,000 หลังถูกทำลาย ฉันอายุ 19 ปีเมื่อสงครามเริ่มต้นขึ้น พี่ชายของฉันอายุ 22 ปีเมื่อถูกเกณฑ์เข้ากองทัพและคาดว่าจะยิงเพื่อนร่วมชาติของเขา
ลักษณะสำคัญประการหนึ่งของความขัดแย้งทางอาวุธในบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนาคือการใช้การข่มขืนและความรุนแรงทางเพศอย่างแพร่หลาย การข่มขืนหลายครั้งเกิดขึ้นในค่ายและสถานที่กักขังอื่นๆ ผู้กระทำความผิดไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเหยื่อของพวกเขา พวกเขาเป็นเพื่อนเก่า เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน
บ้านในบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนายังคงแสดงความเสียหายจากสงคราม มิลิก้า สมิลยานิช
ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ฉันได้ศึกษาผลกระทบระยะยาวของความรุนแรงในช่วงสงคราม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความรุนแรงทางเพศในฐานะกลวิธีในการทำสงคราม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฉันได้ทำงานภาคสนามอย่างกว้างขวางในสถานที่ซึ่งเกิดความรุนแรงขึ้น ฉันได้ทำการสัมภาษณ์ผู้รอดชีวิตเพื่อทำความเข้าใจว่าพวกเขารับมือกับการบาดเจ็บและสร้างชีวิตใหม่ได้อย่างไรในสถานะใหม่หลังสงคราม
ฉันพบ Lola ครั้งแรกในปี 2014 ขณะทำงานภาคสนามกับผู้หญิงชาวเซิร์บที่ตกเป็นเหยื่อการข่มขืนในช่วงสงครามในบอสเนีย ซึ่งเป็นการศึกษาครั้งแรก โดยทั่วไปแล้วชาวเซอร์เบียถูกมองว่าเป็น “ผู้กระทำความผิด” โดยไม่คำนึงถึงเพศ และด้วยเหตุนี้ประชาคมระหว่างประเทศจึงเพิกเฉยต่อความเป็นเหยื่อของพวกเขา ฉันกับโลลาติดต่อกันตลอดช่วงสองสามปีแรกของการค้นคว้า และฉันรู้ว่าเธอตัดสินใจช่วยทางการในการดำเนินคดีกับจูริค เมื่อ Jurić ถูกดำเนินคดีและถูกพิพากษา เราก็ขาดการติดต่อกันไปหลายปี จนกระทั่งฉันโทรหาเธอในปี 2021 สิ่งที่เธอบอกฉันในวันนั้นกระตุ้นให้ฉันเขียนหนังสือเกี่ยวกับคดีของเธอ โดยตั้งคำถามถึงความล้มเหลวของสถาบันในการนำตัวผู้ที่ก่ออาชญากรรมสงครามเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และติดคุก.
ด้วยการตัดสินผู้ที่ก่ออาชญากรรมสงคราม ศาลได้ส่งสัญญาณไปยังชุมชนท้องถิ่นว่าการละเมิดดังกล่าวจะไม่ลอยนวล การดำเนินคดียังช่วยเหยื่อในการบรรลุข้อตกลงบางประเภท
แต่ผู้ข่มขืน Lola ก็ไม่แสดงตัวเพื่อรับโทษ เขาไม่เคยถูกเรียกให้ทำเช่นนั้น ในปี 2558 เขาหายตัวไปในอากาศและเดินทางออกจากประเทศ เมื่อเขาถูกตัดสินว่ามีความผิดในปี 2560 Jurić ออกจากเขตอำนาจศาลบอสเนียไปนานแล้ว
เฉพาะในเดือนกันยายน 2021 ศาลบอสเนียได้ออกหมายจับ Jurić ซึ่งพวกเขาไม่สามารถระบุที่อยู่อาศัยได้ ไม่นานหลังจากนั้น องค์กรตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศได้ออกหมายแดง ซึ่งเป็นคำร้องขอให้หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายทั่วโลกค้นหาและจับกุม Jurić ชั่วคราวหรือส่งผู้ร้ายข้ามแดนไปยังทางการบอสเนีย ในขณะที่เผยแพร่บทความนี้เขายังมีขนาดใหญ่
สำหรับ Lola หกปีนับตั้งแต่ Jurić ถูกตัดสิน ความกลัวของเธอไม่ได้ลดลงเลย เธอยังคงอาศัยอยู่ในพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของบอสเนีย และกลัวว่าเขาจะติดตามเธอหรือลูก ๆ ของเธอ เพื่อหาทางแก้แค้นที่ให้การปรักปรำเขา
Credit : สล็อตเว็บตรง100 / ดูหนังฟรี / 50รับ100
